Jak debatować po tybetańsku?

Wśród moich przygód na rynku pracy jest praca dla prawdziwego wyświęconego mnicha Tybetańskiego. Była to całkiem nieźle prosperująca spółka importująca i sprzedająca suplementy diety. Tybetańskie zioła. Dlatego wszystkie informacje dotyczące kultury tego kawałka świata zwracają moją uwagę. I taka perełka trafiła w moje ręce, tradycyjna debata po Tybetańsku.

Do debaty stają dwie osoby, jedna w roli Pretendenta (pytająca), a druga jako Obrońca (odpowiadający).

Na początku rozmowy Pretendent stojąc klaszcze w dłonie i recytuje sylabę rozpoczynającą dyskusję [Mandziuśri], „Dhih”. Mandziuśri jest manifestacją mądrości wszystkich Buddów i jako takie jest szczególnym bóstwem debaty.

Cechą charakterystyczną dla tego tradycyjnego stylu debatowania są gesty rąk używane przez dyskutantów. Jeżeli myśleliście, że mowa ciała jest istotna, to tutaj może wręcz wprowadzać w oszołomienie:

Kiedy Pretendent po raz pierwszy zadaje swoje pytanie siedzącemu Obrońcy, jego prawa ręka jest trzymana nad ramieniem na poziomie głowy, a lewa wyciągnięta do przodu z dłonią skierowaną do góry. Pod koniec wypowiedzi Challenger przerywa głośno klaszcząc w dłonie i jednocześnie tupiąc lewą nogą. Następnie natychmiast wycofują prawą rękę z dłonią uniesioną do góry i jednocześnie wyciąga lewą rękę z dłonią skierowaną w dół. Ten ruch cofania się i klaskania jest wykonywany przepływem ruchów tancerza.

Wyciągnięcie lewej ręki po klaskaniu symbolizuje zamknięcie drzwi do odrodzenia w bezradnym stanie cyklicznej egzystencji. Podnoszenie prawej ręki symbolizują wolę podniesienia wszystkich czujących istot z cyklicznej egzystencji i ustanowienia ich we wszechwiedzy Buddy. Lewa ręka reprezentuje „Mądrość” – „antidotum” na cykliczną egzystencję. Prawa ręka reprezentuje „Metodę” – altruistyczną intencję osiągnięcia oświecenia, motywowaną wielką miłością i współczuciem dla wszystkich czujących istot.

Klaśnięcie reprezentuje połączenie Metody i Mądrości.

Dyskutanci muszą polegać na zapamiętywaniu punktów doktryny, definicji, ilustracji, a nawet całego tekstu, wraz z własną miarą zrozumienia.

Perdue, David. „Tibetan Buddhist Debate”. Asia Society. Retrieved 2021-02-07

 

Nie, i nie uczę tego typu debat. Choć podoba mi się ustalona i zrozumiała dla wszystkich symbolika gestów.